ناصر اویسی
ناصر اویسی متولد 1313 تهران از هنرمندان پیشگام جنبش سقاخانه در ایران است. او به مانند دیگر هنرمندان شاخص این جنبش دانش‌آموختۀ دانشکدۀ هنرهای تزئینی است که در دهۀ 40 با تمرکز بر بازگشت به عناصر هنر گذشتۀ ایران و تأکید بر هنر کاربردی و تزئینی و حمایت از هنرمندان جوان سبب شد تا با پیوندی میان سنت و مدرنیته جنبش سقاخانه پا بگیرد. هنرمندان این جنبش در تلاش برای هم‌گرایی با هنر مدرن غرب با استفاده از عناصر ایرانی تحولی بزرگ در تاریخ هنر ایران به وجود آوردند. ناصر اویسی در میان این هنرمندان با نقش کردن فیگورهایی زن با لباس‌هایی محلی، چهره‌هایی کاملاً شرقی و حتی توجه به نوع آرایش زنان ایرانی با تصویر کردن ابروان به هم پیوسته و گونه‌های سرخ همانند آنچه پیش از این در هنر قاجار دیده‌ایم اما بی‌قید و شرط به همراه اسب‌ها، پرندگان و میوه‌های ایرانی چون انار و سیب با فرم‌هایی مدرن و بهره‌گیری از عنصر خط به مثابۀ فرم آثاری متفاوت و شورانگیز با رنگ‌هایی درخشان آفرید که در عین نو بودن نقبی به نقاشی گذشتۀ ایرانی دارد. عمدۀ مضامین آثار او زن‌هایی در حال نواختن انواع آلات موسیقی، سوار و یا پیاده بر اسب و یا لمیده بر سطوح رنگ‌های درخشانش بر بوم هستند. او همچنین در برخی از آثارش طبیعت بیجان‌هایی عمدتاً با موضوع سفال و ظروف ایرانی خلق کرده است. در واقع اویسی به طور مستقیم از اشکال هنرهای سنتی ایران در حکم مادۀ خام برای خلق آثار خود بهره می‌جوید. آثار او در موزه‌ها و مجموعه‌های مطرح سراسر جهان نگهداری می‌شود.
سعادت افزود
