ایران درودی
ایران درّودی متولد سال 1315 در خانواده‌ای پایبند به سنت‌های ایرانی در مشهد است. پدر درّودی او را با شاهنامه پرورد و مادر گوش او را با موسیقی اروپائی آشنا نمود و درّودی نخستین درس‌های پیانو را از مادر گرفت. سال‌های نخست زندگیِ این هنرمند برجسته در مشهد، آلمان و نوجوانی‌اش در تهران گذشت و پس از این دوران برای آموزش آکادمیک نقاشی به پاریس رفت و در کنار آموزش زبان فرانسوی، شروع به یادگیری نقاشی در دانشکدۀ هنرهای زیبای پاریس نمود. در همین دوران مهم‌ترین یاور زندگی درّودی یعنی خواهرش پوران نیز در پاریس مشغول آموزش طراحی لباس و پارچه بود.ایران در سال‌های نخست با کپی آثار هنرمندان بزرگ اروپائی نخستین گام‌ها را در نقاشی برداشت. درّودی به سرعت و در ابتدای دهۀ چهل خورشیدی به بیانی شخصی در نقاشی رسید و آثارش جایگاهی ویژه در گالری‌های آن زمان تهران و پاریس به دست آوردند. درّودی در اواخر دهۀ سی و ابتدای دهۀ چهل تجارب متعددی از خط، نقاشی انتزاعی و حتی فیگوراتیو به دست آورد که همه و همه نشانگر آیندۀ هنرمندی چیره‌دست بر فرم و معنا بودند. در دهه چهل، درّودی با تکیه بر عناصری نظیر نور، فضا و پرسپکتیو در نقاشی، به بیانی ویژه و شاخص در رسانۀ نقاشی رسیده و علاوه بر این بیان شخصی که او را نزدیک به مکتب فراواقع‌نمایی قرار می‌دهد او از تکانه‌ها و رخدادهای دهۀ چهل و پنجاه کشورش برکنار نماند. بسیاری از آثار او در این دوران در پیوندی ناگسستنی و عمیق با وطن، تاریخ ایران، خلیج فارس و غیره است. این علاقه و کشش به ایران، فرهنگ ایرانی، زبان فارسی و پهنۀ وسیع ایرانِ کهن تا پایان عمر دمی درّودی را وانگذاشت. او دورانی طولانی از زندگی خود را در پاریس سپری نمود، اما هرگز میراث ملی خود را فراموش نکرده و اگر چه آثارش در پیوند با هنر مدرن جهانی قرار داشتند اما بازتاب‌گر میراث ملی کشورش ایران نیز بودند. درّودی به جز نقاشی که همواره شیفتۀ این رسانه بود، برنامه‌های بسیاری را به همراه همسرش پرویز مقدّسی در تلویزیون سامان داده و اجرا یا کارگردانی آن‌را بر عهده داشت. درّودی به جز کار در تلویزیون، به تدریس تاریخ هنر نیز پرداخته است. به جز موارد گفته شده، درّودی با توجه به علاقۀ شخصی‌اش به زبان فارسی، به نویسندگی و خودزندگی‌نامه نویسی نیز پرداخته و کتاب معروف در فاصلۀ دو نقطه تاکنون بیش از 30 بار تجدید چاپ شده است. این کتاب برای درّودی شهرت بسیاری به همراه آورد زیرا جز صمیمیت او در خاطره‌نگاری، قدرت قلم و نثر مطنطن او کتاب را در جایگاهی ارزشمند از نظر خاطره‌نگاری و خودزندگی‌نامه نگاری قرار می‌دهد. آثار درّودی در گالری‌ها و موزه‌های مختلفی در ایران و جهان به نمایش درآمده‌اند که از جمله مهم‌ترین نمایشگاه‌های او نمایشگاه موزۀ هنرهای معاصر تهران در سال 1394 می‌توان نام برد. ایران درّودی پس از تلاشی طولانی و مداوم در سال 1400 در تهران از دنیا رفت و میراثی بزرگ از نگاه عمیق به نور در نقاشی، تحرک فضا و اندیشه از خود بر جای نهاد.
سهراب احمدی
