هستم، آنچه میبینم
نمایشگاه هستم آنچه میبینم در شهریور سال 1400 در نگارخانۀ مژده برگزار شد . این نمایشگاه بر محور تردید در دیده‌های عکاس و لذا در پرانتز گذاشتن آنها برای بازیابی‌شان بود. در آبان همین سال و در همکاری با نگارخانۀ دوران معاصر اصفهان ، مجموعه آثار این نمایشگاه به اصفهان منتقل شده و در آن نگارخانه به نمایش درآمد. در هر دو نگارخانه مهم‌‍ترین ویژگی عکس‌ها در نگاه مخاطبان اندیشیدن با مدیوم عکس برای بازیابی نگاه بود. این دو نمایشگاه شامل تکمله‌ای از عکاسان سه نسل بود و تلاش این سه نسل در مدیوم عکس برای خوانشی تازه از نگاه معاصر قابل توجه بود.
«هستم، آنچه میبینم»
اِگو و جهانِ پیرامون آن به گونه‌ای جدایی‌ناپذیر با یک‌دیگر پیوند دارند. این پیوند موجب می‌شود که ادراکات چندحسی در ارتباط با «در جهان بودگی» سوژه تعریف شود. نیروهای حسی _ حرکتیِ «من» این ادراکات را از جهان بیرون احضار می‌کنند، اندیشه خارج از این جهانِ در هم تنیده و پیوسته وجود ندارد، بلکه در «آن» است. در این دنیا، دیدنی‌ها برای عکاس _ ناظر اندیشه می‌سازند، او با منظوری ویژه می‌نگرد و با تردید افکندن در نگاهش، بین درونِ «من» و برون خطِ افق می‌سازد، این خطِ افق که در یک آن اتحاد من و جهان است در کنار تردید عکاس در دیده‌هایش موجب زایش تصویری اندیشه ورزانه می‌شود. بنابراین من مبدل به چیزی می‌شوم که میبینم.
سهراب احمدی
شهریور 1400
اسامی هنرمندان:
شهرام احمدزاده، آرمان استپانیان، مهدیه افشار، کاوه افرایی، وحید تهامی، مجید حجتی، بابک حقی، هوفر حقیقی، سیامک زمردی مطلق، سارا ساسانی، مهدی سحابی، مریم سعیدپور، احمد عالی، نازلی عباس‌پور، نازلی عباسی، فرشاد فرشته حکمت، پریسا فهامی، بابک کاظمی، مجید کورنگ بهشتی، عباس کیارستمی، وحید مومن‌زاده، آلفرد یعقوب زاده و امیرحسین نامی
