از پی
از پِی دومین نمایشگاه انفرادی عظیم مرکباتچی در گالری مژده است. در این نمایشگاه تلفیقی از آثار طراحی و نقاشی مرکباتچی در چیدمانی متفاوت در کنار هم قرار گرفته‌اند.
غرقِ بر جهان و آن سوی افق
با اشاره ای مختصر به آن چه می خوانَدم.
در جوارِ مَغاک، با عمقی غریب
گام بر می دارد،
گامی خُرد،
و تنها با ضربه ای مرا از خود رها می کند.
در لحظه ای ناچیز، به تمامت از جهان لبریز می شوم.
گو این که پیش از این در کنار خود بوده باشم.
به آرامی در جست و جویش
و
آغازی این چنین.
سرانجام می یابمش و از عبودیتی خفیف رها می شوم.
عظیم مرکباتچی
اردیبهشت 1403
از پِی
در آثار عظیم مرکباتچی موقعیت‌هایی ساده، روزمره و گاه پیچیده و بغرنج و همینطور رؤیا و کابوس به صحنه‌هایی دراماتیک بدل شده و از گذر این تبدیل است که نمادها، استعاره‌ها و تمثیل‌های تصویری وی ساخته می‌شوند. بیانِ تصویری او در ارتباط با تئاتر همچون صحنه‌ای از یک پرده است که در آن لحظه منجمد شده ولی از طریق داد و ستد بیان تصویری و صحنه‌پردازی تئاترال نوعی حرکت و جنبش قابل شناسایی و پیگیری است و این حرکت موجب نوعی صیرورت و جنبش زمان در نقاشی است. عظیم در مقیاس نقاشی همچون یک نویسنده، دراماتورژ و کارگردان است که قاب‌هایش را تصویر و تخیل کرده، صحنه‌پردازی و نورپردازی نموده و برای هر کنشگر تصویر میزانسن و حرکت می‌سازد و از این طریق چند بیان را در نقاشی کنار هم نشانده و بدین ترتیب نقاشی تنها عرصۀ تصویر نیست، بلکه مبدل به عرصه‌ای برای صدا، نور، حرکت و بازی می‌شود و این گونه معنا در داد و ستد مداوم و تمرین و تکرار در استفاده از عناصر بینارسانه‌ای می‌شود.
مونا مبارکشاهی
اردیبهشت 1403
