مجموعه طبیعت بیجان

حسینعلی ذابحی اگر چه شهرت بیشتر خود را مرهون پرتره‌هاست، اما با توجه به آموخته‌هایش در هنر کلاسیک به ژانر طبیعت بیجان نیز تسلط داشته و در این زمینه نیز امضایش گواهی است بر گرایش او نسبت به دفرمه کردن طبیعت بیجان. رنگ‌هایی که او در طبیعت بیجان به کار می‌گیرد دارای تنوع بسیاری از گرم به سرد بوده و در کاربرد رنگ ذابحی تردیدی در درهم ریختن رنگ‌های جهان واقع  و توناژهای آن ندارد. به جز ویژگی‌های رنگی، اصلی‌ترین ویژگی آثار طبیعت بیجان او تاریک کردن و استفادۀ کمتر از نور در سطح ابژه است. دنیای طبیعت بیجانِ ذابحی، در نوسان بین فرم‌های فیگوراتیو و انتزاعی است: اِنتزاع با درهم‌ریختگی رنگی و ورود رنگ از یک رنگ به رنگ دیگر شکل می‌گیرد و از ورای این انتزاع است که می‌توان فرم فیگوراتیو را نیز به هیئتی کل تشخیص داد. با توجه به آنچه گفته شد گرایش کلی ذابحی شبیه است به آنچه در آثار سوتین در باب پرتره رخ می‌دهد و سپس تعمیم کلی این نوع از نگاه به طبیعت بیجان.

سهراب احمدی