مجموعه زندگی دوباره
در این مجموعه مرگ همچون امتداد زندگی نشان داده شده است. هستی در برابر نیستی قرار ندارد و هر آنچه که در جهان مردگان دیده می‌شود نیز در قلمروی هستی است. در این نوع نگاهِ رضائی، هر چند بیشتر رخدادها در حوزۀ زندگی روزمره است اما این روزمرگی‌ها نشانگر تلاشی برای اثبات این نکته است که جامعۀ مدرن همواره از هر کنش روزمره در حوزۀ کار، زحمت و تلاش چشم انتظار نتیجه‌ای ویژه است در حالی که بهمن رضائی توانسته از مرگ به مثابه یک ناظر بهره ببرد تا نشان دهد چگونه تمام انتظارات ما با مرگ به فنا می‌رسد و نتایج ترسیم شدۀ ما در زندگی گاه به هدف نمی‌رسند. در حقیقت هر چند مرگ نتیجه‌ای در انتظار همۀ ماست اما پایان نیست: گونه‌ای تطور معنایی زندگی است.
سهراب احمدی
