مجموعه ساختمان
منوچهر نیازی در این مجموعه به سوی تفکری اندیشه‌ورزانه در باب موقعیت‌یابی و حضور در مکان حرکت کرده است. این مجموعه یا نشان‌گر ساختمان‌هایی در حال سقوط‌اند و یا همراه با کنش‌گرانی انسانی. اگر در گذارِ زندگی پست مدرن، امر اِتیکال یا اخلاقی به سوی بازخوانی، دگردیسی و حتی زوال و سقوط رفته است، محل زندگی و موقعیت مکانی نیز دیگر آن گرما و کانونی بودنِ خود را ندارد، بلکه در مواردی به سوی سقوط و در مواردی انتزاعی‌تر به سوی اضمحلال حرکت کرده است. در تعداد کمی از این ساختمان‌ها اِرجاع دقیق به محلی جغرافیایی وجود دارد و بیشتر فضاهای ساختمانی، فیگوری کلی از ساختمان بوده و هنرمند به سوی بیانی انتزاعی‌تر در بازنمایی ساختمان و سازه رفته است. گویی نیازی بیش از دلبستگی به حفظ و بازنمایی مکان جغرافیایی به دنبال کشف معنا در فضا بوده و اصالت را به معنا و بیانی انتزاعی‌تر از مکان، یعنی فضا می‌دهد.
سهراب احمدی
