پروانه اعتمادی
پروانه اعتمادی زادۀ 1327 در تهران است. دوران مدرسۀ خود را در تهران گذرانده و در دبیرستان شاگرد جلال آل‌احمد بود، آشنایی او با آل‌احمد موجب آشنایی بعدی‌اش با بهمن محصص نقاش برجستۀ ایرانی شد. اعتمادی اگرچه قسمتی از تحصیلات خود را به صورت دانشگاهی در هنرکدۀ هنرهای تزئینی گذراند اما مسیر خود را به صورت تجربی‌تر و با شناخت شخصی‌اش از هنر پیگیری کرد. او نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را در تالار قندریز برگزار کرده و از همین دوران، آثار موسوم به سیمانی شکل گرفتند، آثاری که ترکیب مواد بوده و در بیشتر موارد طبیعت بیجان هستند و یا در مواردی نشانی از فیگور و بیان فیگوراتیو دارند. پروانه اعتمادی که در 21 سالگی نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را برگزار کرده است تاکنون در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی بسیاری در داخل و خارج از کشور شرکت کرده و آثارش در خانه‌های حراج به نمایش درآمده‌اند. به جز طبیعت بیجان و کارهای سیمانی و ترکیب‌مواد، تسلط پروانه در عرصۀ مداد رنگی، پاستل، چاپ‌های دستی و سیلک اسکرین قابل توجه بسیاری از منتقدان و تحلیل‌گران آثار هنری قرار گرفته است. اعتمادی چه به لحاظ فرم بیانی و چه نقشۀ محتوایی در آثارش دارای تنوع بسیار بوده و همین موضوع از او چهره‌ای شاخص بین هنرمندان مدرن و معاصر ساخته است، به نحوی که او بین او دو قطب و با رفتارهایی معاصر همواره در رفت و آمد بوده و با تسلط به رسانۀ نقاشی به لزوم محتوا، تکنیک خود را انتخاب می‌کند، تکنیک‌هایی که در تولید معنا و ایجاد بافت در آثار او نقش کلیدی دارند. اعتمادی در عرصۀ کلاژ و تکه‌چسبانی نیز بیانی شخصی داشته و در این زمینه نیز بر اساس تحولات اجتماع می‌تواند برای اثر تحولی درونی با کلاژ کردن ایجاد نماید.
سهراب احمدی
