مجموعه درخت
درخت از جمله بیان‌های فرمی است که منوچهر نیازی از ابتدای فعالیت هنری و حرفه‌ای آن‌را دنبال کرده است. این درخت‌ها یا منفردند یا مجموع، یا با واحدهایِ فرمیِ شبیه ساختمان همراهند یا با کنش‌گرانی در هیئت انسان. گاه نیز در ترکیب با مجموعۀ ماسوله قرار دارند. در گذر زمان و با عبور از سال‌های دهۀ پنجاه درخت‌های نیازی از بیان فُرمال به سوی پرداخت‌هایی مفهومی حرکت نموده است. در این پرداخت‌ها، درختان بر صحنۀ نقاشی‌های نیازی نمادهایی شده‌اند که معنایشان چند سویه و در روند است. بدین معنا که این درخت‌ها هر چند به درخت در طبیعتِ واقعی ارجاع دارند، اما در خوانشِ نقاشی و با ورود تاریخ و ذهنیت بیننده، معنا در پویایی و روندی قرار می‌گیرد که فاصله‌ای معنادار با بازنمایی کلاسیک می‌گیرد. گفتنی است روند مفهومی‌شدگیِ این درخت‌ها، حرکتی از فرم‌های واقع‌گرا به سوی فرم‌های انتزاعی‌تر و نوعی ترکیب رنگیِ تازه و با فاصله از واقعیت اِرجاعی است.
سهراب احمدی
