مجموعه ازدحام
مجموعۀ ازدحامِ منوچهر نیازی پیش از هر چیز بیانِ فشاره‌ای و مجموعه‌واری است که ذهن هنرمند را همواره به خود مشغول داشته و نام این مجموعه نیز مؤید همین معناست که نیازی معنا را در مجموع و مجموعه شدن دنبال می‌کند. این مجموعه همچون مجموعۀ درخت‌ها از سال‌های آغازین فعالیت هنرمند همراه وی بوده و گاه در ترکیب با عناصر دیگری همچون درخت قرار می‌گیرد و گاه با ترکیب عناصری آئینی، نشان‌گر آئین‌ها و مراسم‌های ملی است. شیوۀ بیان در مجموعۀ ازدحام بین فیگوراتیو تا انتزاعی در نوسان است و با گذر زمان، شیوۀ انتزاعی غلبۀ بیشتری پیدا کرده و در سال‌های اخیر رنگ‌بندی‌هایی از طیف قرمز در این مجموعه نشان‌گر دلبستگی هنرمند به زیست پر رنج انسان معاصر نیز هست. انسان در این مجموعه کنش‌گری جمعی است: بدین معنا که تحت کنترل فشاره‌ها و تنش‌هایی است که زیستِ اجتماعی به او تحمیل می‌نماید و هویت او در این ازدحام شکل گرفته و تثبیت می‌شود. منوچهر نیازی در این مجموعه اثبات کرد که صحنۀ کار و کنش، اجتماع بوده و آدمی به دیگری‌های متنوع و متکثری متعهد است.
سهراب احمدی
